Ne diyeyim?
Bizim meslek bu…
Daha inşaattan alırsın..
Ekibi toplarsın…
Ne gece dinlersin, ne de gündüz..
Tek derdin vardır….
EKSİKSİZ BU OTEL AÇILACAK…
Açarsın…
Özenle…
Emekle..
Terle…
İlk konukların, ailenin ,uzaktan gelen , yıllarca görmediğin büyüklerin gibidir…
Ne yapacağını, nasıl hizmet edeceğini bilemezsin…
Üzerlerine titrersin…
Heryer pırıl pırıl olmalı…
Tuvaletlere peşpeşe girersin..
Biri bir kenarda kağıt mı bıraktı?
Koltuklar, iskemleler,
aman yerleri bozulmasın!
Personelin tiril tiril giyinmeli…
Tertemiz…
Elbiseler ütülü..
Göğüslerinde isimlikler…
Yüzleri kesin gülecek…
Onlar gülecek ki,
konuklar mutlu olacak…
Ne kadar profesyonel olsan da,
bu amatör heyecan bitmeyecek…
Böyle bir 7 buçuk yıl bitti,
Amethyst Hotel’ de…
15 mayıs gibi ayrılıyorum..
Ardımda güzel şeyler bıraktıysam, ne ala?
Otelcilik mi?
Her zaman duyulması gereken
güzel bir heyecan!
İçinizde yaşattığınız sürece…
Teşekkürler Amethyst…
Yürüdüğünü gördüğüm çocuk..